สัมมนาที่โคราชงิ

ลืมเอารุปที่ไปสัมมนาที่โคราชลงไว้ดูรุย

งิงิ อย่างซาหนุกกกกก รุยล่ะ

หะหะ

จาสงกรานแระจิเนาะ

พุ่งนี้วันที่ 12 เง้อๆๆจาได้ไปมั้ยน่อ

วันสงกรานจาเล่นที่ไหนดีหว่า?

อาจจะร้านไอ้บีฟไม่ก้อที่เดิมอ่ะเนาะ

เซงมากมายอยุบ้านม่ายมีรายทามอ่ะ

เบื่อมากนั่งเถียงแต่กะพ่อทุกวันเลยอ่ะตรุ

เซงเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

แระก้อนั่งคิดถึงครายบางคน

แต่เค้าคงม่ายคิดเหมือนเราชัวเลย

ของขวัญที่ให้ช้านก้อวางไว้ข้างโน๊ตบุ๊คเลย

นั่งดูแมร่งทั้งวันทั้งคืน

เปนเอามากว่ะตรู!!!

อนาจ

เหอะๆๆๆๆ อนาจจายมากมายอ่ะ

ทามมายเปนงี้

ทามตามจายตัวเอง

ม่ายคิดอารายเรยอ่ะตอนนี้

ช้านบร้าไปมั้ย???

หลายวันละ

เขี่ยนมาตั้งหลายวัน ก่าจาเสดงิ

มัวแต่เลบ่นกบอ่ะม่ายค่อยได้เขียนเท่าไหร่ห้าๆ

โพสพร้อมๆกานเลยละกานเน้อ

เมิงอ่ะเพื่อนกุนะ

อยุ่ดีๆเพื่อนคนนึ่ง

กินด้วยกาน

เที่ยวด้วยกาน

นอนด้วยกาน

มาบอบกคุนว่า

"กุอะรักมืงนะ
แต่เป็นไปไม่ได้
เพราะมืงอะเป็นเพื่อนกุ
...
ก็จริงอะ
ทำจัยตั้งนาน"

เป็นคุนจาคิดยังงาย

แต่เรายังงายมานก้อคือเพื่อน

จาถือซะว่าเรื่องนี้ม่ายเคยเกิดขึ้นก้อแล้วกาน

เราเพื่อนกานนะเมิง อึ๊บๆ

คำว่า "แรก" เป็นอะไรที่ลืมยากจริงหรือ?

อะไรๆที่เป็นคนแรก ครั้งแรก คำแรก นี่นะมันลืมยากจริงๆล่ะว่ามั้ย?


แต่อาจจะเป็นเฉพาะเราก็ได้ คนอื่นอาจจะไม่ หรือว่าไม่ใช้ครั้งแรกของเค้าก็ไม่รู้สิเนอะ


ก็นะไม่มีไรทำเลยพิมไรเล่นๆ มั่วๆไปงั้นล่ะ ตัวอย่างๆของคำว่า "แรก" ที่ไม่ลืมหรือลืมย๊ากยากและก็ยังไม่ลืมนะคร๊า

• เริ่มที่ คนแรกที่แอบรักข้างเดียว รักมาตั้งแต่อยู่ม.3 นู่นล่ะ ใครจะรู้ล่ะว่าตอนนี้ก็ยังรักอยู่ รักยังไงก็ยังงั้น จนมีคนถามว่าระหว่างแฟนกะคนนั้นจะเลือกใคร ขอบอกนะว่า ตอบยากจริงๆ



• ต่อมีก็คงจะเป็น คนแรกที่เราแอบมอง คนนี้ห่างกะเราประมาน 6 ดีอ่ะนะ ชอบแอบมองพี่เค้า จนเมื่อปีก่อนนี่เอง ปี 2552 แม่มาบอกวาสแม่ไปงานแต่งพี่เค้ามา พี่เค้าแต่งกะแฟนพี่เค้าที่คบกันตั้งแต่สมัยมัธยมอ่ะ เง้อ รักกานได้นานจริงๆ อย่างมีความรักอย่างงี้มั่งจัง



• อ๊ะอีกคน คนนี้ได้ชื่อว่าเรียกว่าแฟนคนแรก ถึงจะในกบก็เถอะ ขอบอกว่ารักใครรักจริง และก็ขึ้นชื่อว่า ครั้งแรกเมื่อไร่ คนแรกเมื่อไหร่เนี่ย ลืมยากจริงๆอย่างที่บอก แต่เค้ากลับลืมเราได้อย่างง่ายดายเลยอ่ะจิ ก็นะตอนรักกันก็มีเรื่องกันอยู่ตลอดเลยล่ะ และพอทะเลาะกันทีเค้าไม่เคยง้อเราหรอก มีแต่เราอ่ะที่เสือกไปพูดกะเค้าเอง เป็นงี้ตลอดเลยอ่ะ และเค้าก้อม่ายช่ายว่าจามีเราแค่คนเดว เค้ามีตั้งหลายคนอ่ะ และเราก้อม่ายต้องการที่จาเปนตัวเลือกำของครายด้วย ที่เรารุ้ว่าเค้ามีหลายคนก้อเพราะเราสังเกตุแระก้อดูมานแระ ยอมรับว่าเราม่ายเชื่อจายเค้า ที่เราทามมานม่ายถุก แต่ถ้าม่ายทามเราก้อม่ายรุ้ช่ายมะล่ะ แล้วที่เกลียดที่สุดคือการโกหก เวลาที่เราถามเค้าจาฏหหกหน้าด้านๆมาก ทั้งที่ช้านเหนเตมๆๆตาว่าเทอทามอารายอยุ่ แต่เค้าม่ายรุ้ว่าเปนเราก้อแค่นั้นเอง เหอะๆๆ เหตุนี้เกลียดสุดๆคือคำโกหกของเค้า เราเน้น แระพยายามถามว่าจริงหรอ ให้โอกาสพุดใหม่หลายครั้ง เค้าก้อยังยืนยันคำเดิม เราเลยตัดสินจายบอกเลิกเค้าเอง แระเราก้อพยายามทามให้เค้าเกลียดเราสุดๆๆ เพื่อนที่จาม่ายต้องคุยกาน เพราะถ้าคุยนะเรายอมรับเลยว่าเราจายอ่อนแน่ๆ เราม่ายอยากนั่งร้องไห้ เสียน้ำตาให้กับผุ้ชายคนนี้อีกแล้ว ถึงตอนนี้วันนี้วันที่ 5 เค้าไปเกณทหารมาอ่ะนะม่ายติดซะด้วยแก่อนไปก้อมีคุยๆๆกานบ้าง ก้อด้วยเพราะความเป็นห่วง เรายังรักเค้าเหมือนเดิม เปนห่วงเค้าเหมือนเดิม แต่จาให้กลับไปเปนเหมือนเดิม เราม่ายขอเปน เราอยุ่อย่างงี้ดีก่า เพราะอยุ่ที่ไหน คบไม่คบเราก้อเจบ สุ้ม่ายคบดีก่า มานเจบดูดีก่าคบถ้ายังคบกาน เราเชื่อว่าวันนี้เราก้อคงนอนร้องไห้อยุ่เหมือนเดิม เหมือนเปนควายงายม่ารุ้อ่ะ แระเค้าก้อบบอกว่าเราอ่ะม่ายเคยฟังเค้า จาให้เราฟังคำโกหกของคนที่เคยโกหกเราหรอ คำพุดอ่ะ มานม่ายสุ้การกระทำหรอกนะ ตอนนี้คงจาเหลือแค่คำว่าเพื่อนที่ให้กานได้ ถ้าเปนเพื่อนกานก้อยังโอเค แต่ถ้าม่ายเปนก้ออยุ่อย่างงี้ต่อไปก้อเท่านั้น ถึงจะยังรักไม่น้อยไปกว่าเดิม แต่ช้านก้อไม่ยอมเปนคนที่จาโดนนายเขี่ยทิ้งก่อนแน่ๆ นายมานมีเยอะคงม่ายมานั่งคิดอารายกะเรื่องพวกนี้หรอก ช่ายมะ หึๆ
  


• พุดถึงคนสุดท้ายเลยดีก่า ก่าจาเขียนเสดแต่ละบทความเนี่ยใช้เวลาหลายวันนะ เพราะม่ายว่างเลย เล่นกบทั้งวัน ห้าๆๆ สำหรับคนนี้เค้าก้อไปเกณทหารมาเหมือนกาน วันเดวกานด้วย แต่ผลออกมาต่างกานชัดเจน เค้าจับได้ใบแดง ทบ.2 ปัตตานี ขอบอกคำเดียวว่าอึ่งเลยในตอนแรก เสียงเค้าที่เศร้าๆ คือร้องซะจนไม่อยากร้องแล้วล่ะมั้ง เราสงสารเค้ามาก คนนี้เปนคนที่เคยปลอบเราตอนที่เราร้องไห้ ตามจีบเราตั้งแต่เรายังม่ายเลิกกะแฟนเก่า(แต่ตอนนี้ก้อม่ายมีแฟนใหม่นะองเรียกว่าอดีตแฟนจิเนอะ) เค้าดีกะเรามาก แสดงความจิงใจทุกอย่างแต่ก้อม่ายรุ้ว่าจริงัยจิงๆมั้ย เพราะเค้าอ่ะคาสโนวาตัวพ่อเลยก้อว่าได้ อาจจะหลอกให้เราตายจายอารายประมานงี้ แต่เค้าก้อดีกะเรามาก ดีซะจนเราสงสารเค้า เราบอกเค้าไปตรงๆว่าเรายังม่ายลืมคนเก่านะ เค้าก้อบอกเวลาจาช่วยเรา แระเค้าก้อจาช่วยด้วย แจบอกเลยว่าเราม่ายได้รักเค้านะ แต่เราสงสารเค้า ถ้าให้เลือกระหว่างคนที่เรารัก กะคนที่น่าสงสาร เราจาเลือกอย่างหลังนะ เพราะคนที่เรารักอ่ะ เราให้ใจเค้าไปละ แต่คนที่เราสงสารล่ะ เราจาอยุ่เคียงข้างเค้าว่ะ แต่ม่ายช่ายในฐานะแฟนนะ เพราะข้อนั้นเปนไปไม่ได้ ถ้าเปนแฟนเนี่ยมานจางเจบไปซะทุกคนเลย ถึงวันนี้ เราก้อจาเอาจายช่วย อยากให้นายสุ้ๆ ดูแลแม่นายก่อนที่จาไปทหารในเดือนพฤศจิกานะ

โจร?

วันนี้ 11/12/09 วันศุกร์ซะด้วย พรุ่งนี้วันเสาก็จะกลับหอแล้ว แล้วจู่ๆ เจี้ยบก็โทมาบอก โอ้วววววว..แม่เจ้า วันนี้มีโจรมางัดห้องอ่ะสิ ห้องเรามันตัดกุญแจเลยอ่ะนะ เพราะว่ากุญแจมันอันเล็กกะติ๊ดเดียวเองล่ะ ของในห้องก็คงไม่มีอะไรหายหรอกมั้ง เพราะว่าไม่ค่อยจะมีอะไรที่มีค่าเท่าไหร่ นอกจากตู้เย็น มันคงจะเอาไปอยู่หรอกเนอะ แต่นุ้ยอ่ะสิ โน๊ตบุ๊คมันหาย ร้องไห้ใหญ่เลย จะไม่ร้องยังไงล่ะ งานทุกอย่างอยู่ในนั้นอ่ะสิ แล้วอีกอย่างมันก็ไม่ใช่เงินน้อยๆๆนะ แมร่งแล้วพ่อเจ้าของหอไปแจ้งความ ตำรวจบอกมาว่าเป็นรายที่ 5 ของวันนี้แล้ว คือสรุปวันนี้ มันไปมากกว่า 5 หอ ซึ่งก็น่าจะเป็นพวกเดียวกัน โหหหห สมัยนี้มันถึงขนาดนี้เลยหรอ? เลวววววมากกกก!!! แล้วต่อไปเราจะมั่นใจในความปลอดภัยของชีวิตและทรัพย์สินเราได้อย่างไร? โดยเฉพาะเรื่องของชีวิตเนี่ยเรามั่นใจได้หรอ? วันดีคืนดีมาปล้นเลยแบบปล้นฆ่าอะไรงี้ ครายจะรับปิดชอบเนี่ย?
เรื่องแบบนี้เคยเกิดขึ้นมาหลายต่อหลายครั้ง ในบริเวณมหาลัย ตอนแรกก็คิดว่าไม่เป็นไรหรอกเพราะหอเรามีกันแค่ 4 ห้องอีกทั้งเจ้าของหอแกก็หมั่นมาดูแลให้ตลอด รวมทั้งมันอยู่กลางหมู่บ้านด้วยอยู่ติดหลังบ้านผู้ใหญ่บ้านอีกตะหาก แต่ที่ไหนได้ คิดผิดทั้งนั้น ทั้งที่เจ้าของหอดูตลอดนะเผลอแวปเดียวมันก็เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้น กลางวันแสกๆด้วย เมื่อหลายเดือนที่ผ่านมาบริเวณท้องถนนบริเวณมหาลัยนั้นก็มีเรื่องที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นอยู่หลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นฉกชิง วิ่งราว ไล่ข่มขืนกันก็มี และก็ถีบรถจักรยานยนต์ เพื่อที่จะเอารถ ดักรถผู้หญิงเพื่อขู่เอาเงิน ดีนะที่มันไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่าด้วย บางคนนอนอยู่ในห้องแท้ๆ มันมาขโมยไปตอนไหนยังไม่รู้ตัวเลย พวกนี้หากจะคิดว่าเป็นพวกไหนนั้น ไม่รุ้หรอกเพราะเราก็ไม่ใช่คนในพื้นที่นั่น แต่ถ้าให้สันนิษฐานล่ะก็ มันก็เป็นไปได้ว่าน่าจะเป็นพวกมิจฉาชีพที่ทำมาแล้วหลายจังหวัดซึ่งก็จะเกาะกลุ่มเฉพาะนักเรียน นักศึกษาที่อยู่ในหอพัก ไม่ก็เป็นพวกที่ติดยาหรือการพนันแถวนั้นหรืออาจจะเป็นนักศึกษาด้วยกันเองที่ติดการพนันทำเรื่องเช่นนี้ ซึ่งก็สันนิษฐานไปได้หลายอย่างต่างๆนานา

ทั้งที่เรื่องอย่างนี้เกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า ทำไม? ตำรวจถึงไม่เคยจับคนร้ายพวกนี้ได้เลย แต่วันไหนที่พวกเราดูหนังสือกันดึกๆที่หน้าหอ หรือทำการบ้านกันตอนดึกๆที่หน้าหอนั้น เราก็จะเจอสายตรวจขี่รถมาตรวจเป็นประจำ ก็ทำให้อุ่นใจขึ้นมาบ้าง แต่ถ้าจะให้ดีควรจับพวกนี้มาลงโทษให้ได้นะคะ เพราะว่าไม่เช่นนั้น เรื่องแบบนี้มันก็จะเกิดขึ้นไม่รู้จักหมดจักสิ้น อย่าคิดแต่ว่า จับไอ้คนนี้มา ไม่คิดหรือไงว่าคนอื่นมันจะไม่ทำ เพราะถ้าคิดอยู่อย่างนั้น ต่อไปคงเหลือแต่ตัวให้มันขโมยและล่ะค่ะ

เกิดมาทั้งที่ หาบาปให้ชีวิต ให้ตัวเอง สู้หมาก็ไม่ได้ มันเกิดมามันไม่เห็นจะสร้างบาปหรือคิดร้ายกับใครก่อน แถมยังซื่อสัตย์ต่อเจ้านายของมันมากๆ บางคนขาดข้อนี้ไปเลยด้วยซ้ำ นั่นคือซื่อสัตย์ได้ไม่ถึงครึ่งของหมาเอาซะเลย ฉะนั้น วันนี้ก็อยากฝากเรื่องของความซื่อสัตย์ไว้ให้คิดกันก็แล้วกัน เพราะว่ามันเหมือนกับเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งที่ทำให้มีคนมาให้ความสนใจ

ปล. ใครที่ยังลอกงาน ลอกการบ้าน (ที่ไม่จำเป็น ที่ต้องใช้ความคิดของตนเองแล้วยังลอกคนอื่นอยู่) โดยเฉพาะการลอกข้อสอบ ก็ขอให้คิดถึงเรื่องนี้ไว้ด้วยก็แล้วกัน ^^

เราเป็นคนที่เขียนได้วกไปวนมาเป็นที่สุดอ่ะ อ่านรุ้เรื่องบ้างไม่รุ้เรื่องบ้างไม่ว่ากันนะ เขียนบทความไม่เป็นจริงๆต้องขออภัย เพียงแต่อยากเขียนเก็บไว้อ่าน กลัวลืม เพื่อเตือนตัวเองว่าที่ผ่านมานั้นมีเรื่องราวอะไรเกิดขึ้นและมันก็เกี่ยวกับตัวเราเองด้วยก็เท่านั้นล่ะ